Wie al kwam smullen tijdens het Middeleeuws Ontbijt heeft hem vast al ontmoet: Eddy Levis. Sinds jaar en dag is hij de maître d’hôtel van het Middeleeuws Ontbijt, waar hij het iedereen naar de zin probeert te maken. Maar Eddy is meer dan enkel dat. Hij is één van de trouwste vrienden van het Industriemuseum. Al sinds de beginjaren van VIAT, de voorloper van Vrienden van het Industriemuseum, is Eddy er actief en zo schreef hij heel actief mee aan onze geschiedenis.
EDDY ALS BEGEESTERD ONDERWIJZER
Geboren in de buurt van de ‘Plezante Veste’, zoals Gentenaars de Blaisantvest vaak noemen, groeide Eddy op als enig kind van matrijzenmaker Firmin en dactylografe Yvonne. Tijdens zijn schoolloopbaan heeft hij een aantal begeesterde leraars, die hem de liefde voor cultuur en geschiedenis bijbrengen. Het deed hem beslissen om verder te studeren voor onderwijzer, een job die hij met hart en ziel deed. Hij was (en is nog steeds) van mening dat kinderen vooral aangezet moeten worden tot creativiteit. En Eddy, doortastend als hij is, voegt ook de daad bij het woord. In 1988 gaf hij een poëziebundel voor kinderen uit, Dichter bij kinderen.
Ook naast de schoolbanken zit Eddy niet stil. Hij is heel actief in verschillende culturele verenigingen, als ondervoorzitter van het August Vermeylenfonds en lid en bestuurder van Heemkundige en Historische Kring ‘Gent’.
Ik heb het museum als een kindje zien groeien.
Daarnaast is hij gedurende drie legislaturen voorzitter van de vroegere stedelijke adviescommissies voor Monumentenzorg, Stadsarcheologie en Oudheidkundige Musea.
'MENIER DE PREZEDENT'
Menig geboren Gentenaar kent Eddy als ‘prezedent’ (voorzitter) van De Gentsche Sosseseit, die zich inzet voor het promoten en in stand houden van het Gentse dialect. Een functie die hij ondertussen al twintig jaar met overtuiging opneemt.
Het promoten van dialecten is een passie voor Eddy. Wie anders dan Eddy zou het epos Reinaert de Vos in het Gents kunnen omzetten? Hij werd in dit huzarenwerk bijgestaan door de taalkundigen (én Vriend van het Industriemuseum) professor-emeritus Jacques Van Keymeulen en professor-emeritus Johan Taeldeman.
Beslist de moeite om te lezen! Je kan het ook beluisteren, want het epos werd op cd ingesproken door Jacques Vandersichel.
VOORZITTER VAN VIAT
In de jaren ’80 komt Eddy in de raad van bestuur van VIAT, de Vereniging voor Industriële Archeologie en Textiel. Op dat moment is het museum nog kleinschalig en gevestigd in het Gewad. Enkel de Mule Jenny en een collectie oude foto’s zijn er te vinden. Dat maakt dat Eddy de hele evolutie van het Industriemuseum meemaakte. “Ik heb het museum als een kindje zien groeien”, zegt Eddy daarover. “Zo werd het ook een stukje van mij. Ik wil nog steeds het museum volgen. Ik wil op de hoogte blijven van wat ze ermee uitspoken.” En dat het ook een kindje van Eddy is, dat is niet gelogen. Toen het stadsbestuur voorstelde om een volwaardig museum uit te bouwen in de voormalige katoenspinnerij Desmet-Guequier, greep het bestuur de kans met beide handen.
In 1992, na zijn pensionering, neemt Eddy de fakkel als voorzitter over van Thomas Fransen. Onder zijn voorzitterschap groeit het MIAT steeds verder. “In die tijd was de rol van de vriendenvereniging binnen de museumwerking van vitaal belang”, herinnert Eddy zich. “We waren verantwoordelijk voor de vrijwilligers, de organisatie van het Middeleeuws Ontbijt en we waren ook de drijvende kracht achter het museumcafé. De vereniging 'ontzorgde' het museum van alles, mét eigen personeelsleden. Zo kon de conservator zich bezighouden met de core business: het museum op poten zetten. Van zodra er extra tijd vrij kwam, droegen we bepaalde taken terug aan het museum over. Ik vind het geestig dat ik daar mijn schouders voor een stuk heb kunnen onder steken.”
In 2009 nam Eddy afscheid als voorzitter van de vzw VIAT. Maar weg is hij nooit geweest. Hij is nog steeds actief lid van de vereniging en bij zowat elke activiteit met zijn echtgenote Jeanine, ook trouwe vriend, vaste aanwezige.
Bedankt voor je inzet, Eddy!
Foto's Middeleeuws Ontbijt: Corlazzzoli