Interview met Marleen Vindevogel over haar werk in de Gentse textielindustrie

Beluister dit fragment uit het interview met Marleen, waarin ze vertelt over de balans werk-privé na de geboorte van haar zoon. Dit fragment maakt deel uit van een uitgebreider interview in het kader van het project 'Hun werk, hun leven. Getuigenissen uit de Gentse textielwereld 1950-2010'.

Nadat ze haar lagere school in Ledeberg en de middelbare school in Melle heeft afgewerkt, gaat Marleen Vindevogel (°1963) in 1984 aan de slag bij textielfabriek UCO Braun. Ze werkt er als polyvalent administratief bediende. Het bedrijf heeft per afdeling een vaste bediende en wanneer een van hen ziek is of in verlof gaat, valt Marleen in.

Al snel verschuift haar functie naar algemene administratie, hoofdzakelijk voor de spinnerijafdeling. Daarnaast wordt Marleen na verloop van tijd verantwoordelijk voor het klaarmaken van de vrachtwagens die garens naar de UCO-fabriek in Roemenië brengen. Verder houdt ze samen met een collega op zaterdagvoormiddag het UCO-winkeltje open, waar stof en jeans verkocht worden.

Ondanks haar bureaujob komt Marleen dagelijks in de fabriek en het magazijn over de vloer, wat het werk boeiend en afwisselend maakt. Er heerst een goede band tussen de arbeiders en bedienden.

In de loop van haar carrière ziet Marleen veel volk de revue passeren in de fabriek. UCO Braun is de grootste UCO-fabriek en wanneer steeds meer kleinere filialen de deuren moeten sluiten, komt er gaandeweg nieuw personeel bij hen terecht.

Uiteindelijk moet ook UCO Braun in 2009 de boeken neerleggen. Onder de bedienden heerste enkel de veronderstelling dat er een groot deel van het personeel zou moeten afvloeien. Het is dan ook een klap wanneer het bestuur de totale sluiting van de fabriek aankondigt. Marleen werkt er op dat moment 25 jaar.

De bureaumedewerkers blijven nog het langst doorwerken. De UCO-fabriek in Roemenië draait nog steeds, dus moeten er ook nog altijd vrachtwagens met garens vertrekken. Toch merkt Marleen dat de sfeer veranderd is. Ze proberen er desondanks het beste van te maken, bijvoorbeeld door wekelijks wel eens eten af te halen tijdens de middagpauze.

Wanneer ook voor de bedienden het werk erop zit, begint Marleen snel te solliciteren onder het motto ‘tijd voor iets nieuws’. Tot 2011 doet ze diverse jobs en komt tenslotte terecht bij de dienst Monumentenwacht van de provincie Oost-Vlaanderen. Tot op vandaag voert ze er een administratieve functie uit.

Marleen heeft een mooie tijd in de textielfabriek achter de rug. Hoewel ze na de sluiting snel de moed vond om een nieuwe job te zoeken, geeft ze toe dat ze pas achteraf besefte hoe goed ze het bij UCO had.

Marleen in de fabriekswinkel van UCO.